با توجه به رشد افزون ساخت و ساز در صنعت معظم ساختمان و با عنايت به محدود بودن منابع تجديد ناپذير، وضعيت اقتصادي پيش روي نامعلوم دنيا و مسائل اجتماعي گسترده اي که اين صنعت را درگير خود کرده است، به نظر مي رسد جهت تامين مصالح ساخت، چاره اي جز استفاده از مصالح ساختماني پايدار در احداث مستحدثات بشري وجود ندارد. لذا در اين پژوهش با بررسي تعدادي از تحقيقاتي که تاکنون در مورد مصالح ساختماني پايدار صورت پذيرفته اين نتيجه حاصل گرديد که مي توان به مصالحي دست پيدا کرد که ملاحظات پايداري را برآورده سازد، البته نتايج ضد و نقيضي در اين خصوص يافت مي شود و پايداري بايستي از فرآيند توليد مواد خام اوليه تا زمان پايان کارآيي و تخريب و بازيافت آن مد نظر باشد.